Mensen zitten aan tafeltjes iets dichter bij elkaar dan ze gewend zijn terwijl ze luisteren naar een live zanger die het jammer genoeg nooit verder zal schoppen dan het opluisteren van de veerboot tussen Helsinki en Tallinn. Hij bedankt nog even voor het schaarse applaus na zijn laatste nummer en pakt zijn gitaar weer in. Het is bijna halfelf. De loungemuziek gaat weer op.

Buiten is het donker, dus wie naar buiten kijkt ziet alleen zichzelf terug staren van achter het kille glas. Het zachte gezoem van de bodem en een licht schommelend gevoel in de maag zijn de enige indicaties dat ik me op een boot bevind. Hier is wifi, maar de verbinding is zo slecht dat ik gedwongen word om iets anders te doen dan elke vijf minuten Facebook te herladen. Ik verplaats me naar een comfortabelere zitplaats in een hoekje van de ruimte en luister naar Eva Cassidy die me in een subliem weemoedige cover van Bridge over Troubled Water vertelt hoe ze me zal troosten wanneer de duisternis valt en ik eenzaam en alleen ben.

Het spreekt voor zich dat ik regelmatig alleen ben. Dan verzink ik in gedachten en wentel ik me in de emoties van het moment. Vanavond is dat weemoed. Dat is niet erg, ik ben immers graag weemoedig. Wie dat niet kent, wens ik wat eenzaamheid, goede muziek en een glas wijn toe. Eva Cassidy ontdekte ik op een onbeduidende dag enkele jaren geleden toen ik op YouTube toevallig op haar glasheldere cover van Over The Rainbow stuitte. Zelfs op die onbeduidende dag in totaal onbeduidende emotioneel stabiele toestand, was haar stem voldoende om me tot tranen toe te bewegen. Nu ik daar op terugkijk, bedenk ik me dat ik als tiener misschien nooit echt in een emotioneel stabiele toestand verkeerde, maar mijn eerste indruk was gemaakt.

Ik verlaat Finland na enkele leuke ervaringen. Vijf nachten verbleef ik kosteloos al surfend op de goedheid van mensen die anderen, ondanks de plotse kou, een warm hart toedragen. Ik verlaat Finland richting Estland, waar ik de komende drie nachten voor een zachte prijs in een herberg doorbreng. Het kruipt in de kleren om elke dag op jacht te gaan naar onderdak, dus deed ik mezelf drie dagen gemoedsrust cadeau in de hoop zo iets meer te kunnen genieten van het aanbod van de stad en bovendien mijn knie wat rust te gunnen door mijn rugzak te kunnen achterlaten.

De boottocht is ten einde.